Çocuk yaşta beni dağa attılar

Kepenek altında sabah eyledim

Önüme bir sürü davar kattılar

Toz toprak içinde iflah eyledim.

Kuru somun peynir soğandı aşım

Ot saman olurdu hep üstüm başım

Karışırdı terim ilen göz yaşım

Bazen isyan edip günah eyledim.

Yaylanın düzünde kışlamız vardı

Koru buram buram ardıç kokardı

Yazın güneş çarık gibi yakardı

Yaban hayatı ben essah eyledim.

Gün doğmadan sürü dağlara yürür

Derelerden bazen duman sel yürür

Karanlıkta sanki çalı dal yürür

Sabrımı korkuya silah eyledim.

Dağda taşta zormuş karın tokluğu

Kapatır yolları karın çokluğu

Aklıma düştükçe yarin yokluğu

Kavalla dertleşip ferah eyledim.

Saf masum hayvanlar can dostum oldu

Yaylalar ovalar neşeyle doldu

Patikalar huzur veren yol oldu

Baykuş konan ini dergâh eyledim.

Coşkuyla meleşir kuzu koyunlar

Kaymak gibi sütler sımsıcak yünler

Bir ömre bedelmiş o kutsal dünler

Hiç aklımdan çıkmaz eyvah eyledim.

Dünyadan habersiz gözden ıraktım

Çoban olmak için belki çıraktım

Ben sevdamı dağda,kırda bıraktım

Divane gönlümü ıslah eyledim.

Bir nefes gibiydi geçti seneler

Kulaklarımda hep kuzular meler

Harmanda savrulup uçtu teneler

Düvenler üstünde semah eyledim.